

Autoterapia Jarosław Gibas, to książka oraz cykl warsztatów, które oferują model samodzielnej pracy oparty na dwóch podstawowych fundamentach: właściwego rozumienia przyczyn problemów, z którymi się borykamy oraz umiejętności samodzielnej pracy z narzędziami służącymi rozwiązaniu tych problemów. Został stworzony na bazie kilkunastoletniej terapeutycznej pracy z ludźmi oraz doświadczenia w prowadzeniu warsztatów i szkoleń.
Model został opisany w książce Jarosława Gibasa Autoterapia. Napraw sobie życie. Pierwsza część książki opisuje model wektorowy, który wyjaśnia pochodzenie wielu destrukcyjnych wzorców z dzieciństwa do dorosłości. Druga część Programowanie poświęcona jest konkretnym problemom i obejmuje najważniejsze okresy naszego życia – począwszy od wczesnego dzieciństwa, poprzez dzieciństwo i młodość, a na życiu dorosłym skończywszy.
Części trzecia Reprogramowanie obejmuje wybrane, sprawdzone przez lata praktyki pracy z ludźmi techniki, ćwiczenia oraz narzędzia do samodzielnej pracy, takie jak np. zmiana instrukcji warunkowej, przewartościowanie modelu wektorowego, sekwencja: percepcja – apercepcja – repercepcja, oraz z modelu transpersonalnego kliker, w efekcie których, przy konsekwentnej pracy z sobą, można znacznie poprawić jakość funkcjonowania.
Czytelnicy o książce „Autoterapia. Napraw sobie życie”:
Damato, Sztukater.pl
Bardzo dobra książka. Wiele daje do myślenia, zmieniła zupełnie mój światopogląd na wiele osób i na mnie samą. Sprawiła że pojawiła się we mnie świadomość emocji, uczuć i zachowań o których nie miałam pojęcia lub zupełnie negowałam. Polecam.
Luciferii, Lubimy czytać.
Ta książka pomoże Ci zrozumieć mechanizmy jźródła ale także zrozumiesz, ze w 80% nie spotykasz innych ludzi tylko ich własne programy. Wspaniała wiedza w pigułce! Jaka ulga, ze powstają takie książki.
Falbala, Lubimy czytać
Autoterapia. Napraw sobie życie
Wielu z nas doświadczyło w przeszłości trudnych sytuacji. Dla jednych były to traumy odrzucenia czy braku akceptacji, dla innych deficyty poczucia bezpieczeństwa, wsparcia czy miłości, a dla jeszcze innych doświadczenia związane z cierpieniem, bólem czy zawiedzionymi oczekiwaniami. Jednak to, że nosimy w sobie piętno przeszłości, nie oznacza, że musi ono organizować nam dzisiejsze, dorosłe życie. Warunkiem zharmonizowanego dorosłego życia nie musi być także spędzenie wpierw wielu godzin na kozetce psychospecjalisty, gdzie po raz kolejny przeżywamy wspomnienia przeszłych okropności i ponownie uruchamiamy tym samym całą paletę destrukcyjnych emocji, które im wówczas towarzyszyły. Każdy organizm ma wbudowany system autonaprawy, nie tylko w kontekście dolegliwości somatycznych, ale również – co zdaje się nam w dzisiejszych czasach coraz częściej umykać – w kontekście naszego psychicznego dobrostanu. Często wystarczy sięgnąć po tę możliwość z odpowiednio dużą dozą samozaparcia, by samodzielnie uporać się z wieloma naszymi problemami, których źródła znajdują się w trudnej przeszłości i które pozostawiły w nas jakiś rodzaj negatywnego oprogramowania. Autoterapia składa nam ofertę takiej właśnie autonaprawy – opartej z jednej strony na uświadomieniu sobie powstawania i funkcjonowania mechanizmów, w których wiele z naszych dzisiejszych problemów tak naprawdę nie jest efektem oprogramowania naszego autorstwa. Otrzymaliśmy je z zewnątrz, na skutek obcej aktywności, lub stworzyliśmy je jako reaktywne strategie wobec wydarzeń, których skutkom nie było nam łatwo sprostać. Z drugiej strony model autoterapeutyczny wychodzi z prostego założenia: to, co zostało w nas kiedyś zaprogramowane, można obecnie przeprogramować. Trzeba tylko spełnić zaledwie kilka warunków: zrozumieć, co i dlaczego się stało, w jaki sposób przeszłe wydarzenia i wypracowane wówczas strategie obronne wpływają na jakość naszych dzisiejszych aktywności, i konsekwentnie przeprowadzić zmianę, począwszy od przeprogramowania w nas samych tego, co obecnie najbardziej utrudnia nam życie. I właśnie temu celowi ma służyć ta książka.
Spis treści:
I. Model
Worek kamieni – Idea programowania – Model wektorowy (Wzorzec – Strefa lęku – Strefa ignorancji – Krzywa porównań – Strefa akceptacji)
II. Programowanie
Wczesne dzieciństwo (Skrypty – Style przywiązania – Programowanie lingwistyczne – Wzorce emocjonalne – Pierwotna rana – Traumy międzypokoleniowe) – Dzieciństwo (Regulamin- Kozioł ofiarny – Programowanie żalu- Implementacja przekonań – Nartostrada – Fałszywy gniew – Efekt napięciowej diady – Biegun akceptacji i odrzucenia – Terror powinności) – Młodość (Programowanie dwubiegunowe – Promocja ekspozycji – Mapy systemowe – Implementacja samooceny – Autoprogramowanie emocjonalne – Kod bezpieczeństwa – Taniec awatara) – Dorosłość (Rytuał przejścia- -Efekt zamiatania pod dywan – Ofiara w roli kata – Obce oprogramowanie graniczne – Nadreprezentacja przeszłości – Akceptacja warunkowania – Adekwatność ról)
III. Reprogramowanie
Świadomość – Życzliwa trójka – Zmiana instrukcji warunkowej – Kliker – Przewartościowanie modelu wektorowego – Sekwencja PAR (Percepcja – Apercepcja – Repercepcja) – Zakończenie
Cykl „Przypadek”:
Po publikacji książki Autoterapia jej czytelnicy zaczęli przysyłać maile zawierające opisy własnych problemów z pozwoleniem na ich anonimowe upublicznienie wraz z komentarzem zawierającym wskazanie możliwych przyczyn problemów oraz autoterapeutycznych sposobów ich rozwiązania. Tak powstał dwudziestoodcinkowy cykl filmów Przypadek, który można zobaczyć w serwisie YouTube:
cykl warsztatów
Każdy warsztat z cyklu Autoterapia składa się
z dwóch modułów:
moduł I godz. 11:00 – 12:30
przerwa kawowa
moduł II godz. 12:45 – 14:15
Cykl Autoterapia składa się z trzech tematycznych warsztatów, podczas których uczestnicy zdobywają umiejętności oraz otrzymują narzędzia do samodzielnego rozwiązywania problemów, których źródłem zazwyczaj są zakorzenione w naszej przeszłości (głównie dzieciństwie) nawyki mentalne oraz behawioralne.
Nawyki te są nabytymi lub wykształconymi programami, które na różnym etapie naszego życia odzwierciedlały reaktywną potrzebę ochrony, pochodzącą z mechanizmów obronnych, które stosowaliśmy do obsługi bieżących, zazwyczaj traumatycznych lub dyskomfortowych sytuacji, zdarzeń czy interakcji z innymi. Większość z nich była uzasadniona i często skuteczna we wczesnych etapach naszego życia. Kiedy jednak źródłowe sytuacje czy konteksty środowiskowe już nas nie dotyczą, a my nadal się nimi posługujemy, to w większości przypadków uprzykrza nam lub utrudnia to życie.
Nieaktualne strategie często pozostają ukryte w naszej nieświadomości, działają z zaskoczenia, często wywołując nieracjonalne zachowania, które nie przystają do naszej obecnej rzeczywistości. Rolą warsztatów jest uświadamianie tych automatycznych i nawykowych zachowań oraz zdobycie skutecznych narzędzi do samodzielnej pracy mającej na celu ich eliminację lub osłabienie, by przestały odgrywać znaczącą rolę w naszym dorosłym życiu.